Een blog over muziek
Pianist Cecil Taylor was samen met Ornette Coleman en John Coltrane belangrijk voor het ontstaan van free-jazz en avant-garde jazz. Op The World of Cecil Taylor horen we iemand die het experiment niet schuwt, maar die toch ook altijd gecontroleerd blijft klinken. Bovendien zorgt een flinke dosis frivoliteit ervoor dat de boel nooit echt ondoordringbaar wordt.
Verder lezen
Toen ik een jaar of zestien was gingen we een weekje naar Gent. Ik had geloof ik net een bijbaantje in een winkel en was al een paar maanden aan het sparen. Volgens de legenden kon je namelijk in Vlaanderen veel betere muziek kopen dan in Nederland. In de eerste de beste platenzaak heb ik direct al mijn opgespaarde geld uitgegeven aan allerlei LP’s die ik nog nooit in Nederland tegen was gekomen. Eentje daarvan was A River Ain’t Too Much to Love van Smog.
Verder lezen
De discografie van Burning Witch bestaat uit tien nummers. Tien langgerekte nummers, dat wel, maar nog geen anderhalf uur en je bent door alles heen wat de band ooit uitbracht. Zeven van die nummers werden verzameld op Crippled Lucifer, een album dat kort na het uiteenvallen van de band het daglicht zag.
Verder lezen
Nadat ik niet al te enthousiast was over Travelin’ van blueslegende John Lee Hooker, werd mij gezegd dat ik wel een erg sterke mening had voor iemand die eigenlijk maar weinig af wist van blues. Daar zat zeker wel wat in, en het afgelopen jaar heb ik dan ook best wat andere bluesartiesten en -albums gehoord.
Verder lezen
Er is best een aantal postrock-albums waar ik verknocht aan ben, maar op de één of andere manier is de weg naar de totale adoratie altijd een heel lange. Het kan soms jaren duren voordat de klik er is, maar als die er eenmaal is, dan blijft die voor altijd (of in ieder geval voor heel lang). Godspeed You! Black Emperor, Slint, Sigur Rós, en ook dit Explosions in the Sky, ze hebben allemaal albums waarbij het enorm lang duurde voordat ze bij mij landden.
Verder lezen
Neem één van de meest extreme genres (metal), en doe daar de dingen mee waardoor je extremiteit op extremiteit stapelt en je een geheel krijgt dat amper nog luisterbaar is (avant-garde metal). Voor een zoeker naar en bewonderaar van extremen is avant-garde metal op papier mijn natte droom, maar Exhumed at Birth van Faxed Head vond ik een uitermate slap aftreksel van wat dit subgenre mij zou kunnen bieden.
Verder lezen
Ik ben al jaren een trouwe stemmer op ‘Angel of Death’ voor de top2000 – dat vind ik een ongekend machtig nummer – , maar veel verder dan dat was ik nog niet gekomen met het oeuvre van Slayer. Ja, Reign in Blood had ik heus al wel een keer gehoord, maar me wekenlang onderdompelen in de snelkookpan die deze band is, dat had ik nog niet gedaan.
Verder lezen