Enkele maanden terug zat ik heerlijk diep in mijn metalen luisterproject, maar door het Japanse S.O.B. (dat staat voor ‘Sabotage Organized Barbarian’) is daar toch de klad ingekomen. Ik had simpelweg niet zo’n zin in hardcore punk die niemand vandaag nog lijkt te kennen. De afgelopen week heb ik echter een greep in hun oeuvre gedaan, met toch wel een verrassend positief resultaat, al snap ik oprecht niet wat deze band doet in de ‘essential listening’ lijst uit mijn death metal boek.
Verder lezenCategorie: Jaren ’90
Burning Witch – Crippled Lucifer (1998)
De discografie van Burning Witch bestaat uit tien nummers. Tien langgerekte nummers, dat wel, maar nog geen anderhalf uur en je bent door alles heen wat de band ooit uitbracht. Zeven van die nummers werden verzameld op Crippled Lucifer, een album dat kort na het uiteenvallen van de band het daglicht zag.
Verder lezenSepultura – Chaos A.D. (1993)
De komende tijd staan er verschillende Zuid-Amerikaanse bands op het luisterprogramma. We beginnen met Sepultura, een band met een enorme staat van dienst en ook eentje wiens niet al te toegankelijke muziek ooit gewoon op de radio werd gedraaid. De Braziliaanse band staat twee maal in de essentiële luisterlijst van mijn death metal en grindcore boek.
Verder lezenFaxed Head – Exhumed at Birth (1997)
Neem één van de meest extreme genres (metal), en doe daar de dingen mee waardoor je extremiteit op extremiteit stapelt en je een geheel krijgt dat amper nog luisterbaar is (avant-garde metal). Voor een zoeker naar en bewonderaar van extremen is avant-garde metal op papier mijn natte droom, maar Exhumed at Birth van Faxed Head vond ik een uitermate slap aftreksel van wat dit subgenre mij zou kunnen bieden.
Verder lezenHildegard von Bingen | Sequentia – Canticles of Ecstasy (1993)
Enkele vrienden van me zitten diep in de klassieke muziek, een wereld die mij erg weinig zegt, maar waar ik alleszins zeer nieuwsgierig naar ben. Daarom heb ik een tijdje geleden het boek 1001 Klassieke Opnamen Die Je Gehoord Moet Hebben aangeschaft, een vuistdik naslagwerk dat mij de klassieke muziek in moet loodsen.
Verder lezenIn the Woods… – Omnio (1997)
Jarenlang identificeerde ik mezelf als een fervent proghater. Het kan enorm fijn zijn en veilig aanvoelen om jezelf op zo’n manier in een hokje te stoppen, maar het heeft ook iets treurigs en jammerlijks om jezelf (in ieder geval in woorden) zo te begrenzen en een heel muziekgenre maar te mijden en met een zekere neerbuigendheid te beschouwen.
Verder lezenPsychotic Waltz – A Social Grace (1990)
Je hebt wel lef als je mij een album aanraadt dat zich in de progressieve hoek bevindt. Het is heel lang het genre bij uitstek geweest dat ik met een intense liefde haatte en waar ik zo ver mogelijk van weg bleef. Maar goed, ik heb in het verleden al wel vaker meegemaakt dat een genre waar ik een hekel aan had opeens toch meesterwerken bleek te bezitten en dat ik via die meesterwerken alsnog verknocht raakte aan het desbetreffende genre.
Verder lezen