Een blog over muziek
Er is best een aantal postrock-albums waar ik verknocht aan ben, maar op de één of andere manier is de weg naar de totale adoratie altijd een heel lange. Het kan soms jaren duren voordat de klik er is, maar als die er eenmaal is, dan blijft die voor altijd (of in ieder geval voor heel lang). Godspeed You! Black Emperor, Slint, Sigur Rós, en ook dit Explosions in the Sky, ze hebben allemaal albums waarbij het enorm lang duurde voordat ze bij mij landden.
Verder lezen
Het moment dat ik mijn eerste donut at kan ik me op de één of andere manier als de dag van gisteren herinneren. Ik zal zeven, acht jaar oud zijn geweest en kreeg een stuk donut toen ik bij een vriendje thuis aan het spelen was. Oordeel: erg weirde shit, niet voor herhaling vatbaar. Toen ik ging studeren kwam ik plotseling in aanraking met fervent donutliefhebbers en door hen heb ook ik langzaam een adoratie voor de donut ontwikkeld.
Verder lezen
Aphex Twin vind ik echt een held, maar als ik naar zijn muziek luister, zette ik tot voor kort eigenlijk altijd Richard D. James Album (1996) of zijn Selected Ambient Works (1992 en 1994) op. Die eerste omdat-ie zo speels en vrolijk is en omdat ik er simpelweg al meer dan een half leven naar luister en ermee vergroeid ben geraakt.
Verder lezen
Ik kende het Belgische Amenra al wel, maar op Mass VI (2017) na had ik me nooit echt in de band verdiept. Ik had al wel meerdere albums van ze gehoord, maar ik vond het moeilijk om grip te krijgen op hun eerdere albums. Het klonk voor mij toch wat te veel als een ondoordringbare brij van herrie; iets waar ik echt eens voor moest gaan zitten, maar dat kwam er maar niet van.
Verder lezen
Het gerucht gaat dat het Amerikaanse Weakling zich maar liefst twee jaar voorbereidde op hun eerste optreden. De band bracht bovendien maar één album uit, en het project was uiteindelijk een kort leven beschoren, maar het is duidelijk dat de bandleden zich voor enkele jaren met volledige toewijding stortten op hun muziek.
Verder lezen
Sommige mensen weten echt precies welke dingen ze me aan moeten raden om mijn hartje sneller te doen laten kloppen. Als droneverslaafde – zo mag ik mezelf inmiddels toch wel noemen – op ontdekkingstocht door de metal en me dan drone metal aanraden, dat moet toch wel goed komen zou je denken.
Verder lezen
The Ocean kende ik tot een paar weken geleden enkel vagelijk van naam. Ik had eigenlijk in mijn hoofd zitten dat het een soort postrockband was, maar dan wel die van het soort dat onderstreept dat dit genre op sterven na dood is.
Verder lezen