Bladee en Ecco2K zijn twee Zweedse Soundcloudrappers die allebei onderdeel uit maken van het collectief Drain Gang. Of nouja, rappers, wat ze doen heeft eigenlijk maar weinig met hip-hop te maken. Al die Soundcloudartiesten gaan er hier in als zoete koek, maar met die hele Drain Gang had ik in het begin wat meer moeite.
Verder lezenMaand: mei 2022
John Coltrane – Blue Train (1958) (Of Over Hoe Ik Jazz Leerde Waarderen)
Ik ben zo langzaamaan bezig met een ontdekkingstocht binnen het oeuvre van John Coltrane (en binnen de jazz als geheel) en hij heeft me nog geen enkele keer teleurgesteld. Sterker nog: ik denk dat deze jazzsaxofonist misschien wel op weg is om één van mijn favoriete muzikanten te worden.
Verder lezenBill Evans Trio – Portrait in Jazz (1960)
Het feit wil dat ik vorig jaar Moon Beams van dit trio ontdekte omdat ik naar muziek zocht die perfect paste bij het boek dat ik toen las. Ik hield meteen van de melancholische, ingetogen piano jazz op dat album en inmiddels reken ik hem tot mijn persoonlijke favorieten.
Verder lezenThe Microphones – Mount Eerie (2003)
Vroeger was ik heel erg onder de indruk van The Glow, Pt. 2 en in die obsessie heb ik best nog wat andere dingen van Phil Elverum gehoord, en sinds een paar jaar houd ik zijn nieuwe releases ook wel wat beter in de gaten, maar ik heb nog lang niet genoeg gehoord en zeker ook niet zijn best beoordeelde albums.
Verder lezenThe Chameleons – What Does Anything Mean? Basically (1985)
Ik kan me geen leven meer zonder Script of the Bridge voorstellen. Ik zat nog op de middelbare school toen ik het album voor het eerst hoorde en een heel aantal nummers van het album vonden daarna de weg naar mijn afspeellijst vol persoonlijke favorieten, maar de echte liefde voor het album als geheel ontstond pas tijdens mijn studie.
Verder lezenEinstürzende Neubauten – Kollaps (1981)
Halber Mensch ontdekte ik toen ik nog niet heel erg lang filosofie studeerde. Ik had tot dan toe wel – dacht ik – een gedegen beeld van wat muziek was en kon zijn en welke functies het allemaal kon vervullen. Dit album gooide al die ideeën ondersteboven en toonde me dat muziek nog veel meer kon zijn dan ik altijd had gedacht.
Verder lezenDeath in June – The Wall of Sacrifice (1990)
Ik ken Death In June eigenlijk al heel lang, zo’n beetje tegelijkertijd met de start van mijn Current93-obsessie (ergens in mijn tienerjaren). Death In June maakt dezelfde soort muziek (neofolk), alleen was (is?) Douglas Pearce een stuk fouter dan de mensen van Current93.
Verder lezen