Er zijn alweer genoeg albums in de eerste dagen van het nieuwe jaar uitgekomen die mijn interesse wekken, maar ik blijf voorlopig denk ik nog even in 2024 hangen, en dan met name bij mijn favoriete album van 2024.
Verder lezen
Een blog over muziek
Er zijn alweer genoeg albums in de eerste dagen van het nieuwe jaar uitgekomen die mijn interesse wekken, maar ik blijf voorlopig denk ik nog even in 2024 hangen, en dan met name bij mijn favoriete album van 2024.
Verder lezenHet voordeel van minder obsessief met nieuw uitgekomen muziek bezig zijn is dat je ook weer meer tijd hebt om terug te grijpen naar oudere albums die omwille van de veelheid aan goede muziek weer wat naar de achtergrond verdwenen zijn. ‘Oudere’ tussen aanhalingstekens in het geval van Omnium Gatherum van King Gizzard & The Lizard Wizard, want de plaat is slechts twee jaartjes oud.
Verder lezenIk zag Four Tet een jaar of veertien geleden samen met Caribou in een heel klein zaaltje in Nijmegen. Toen was dat eigenlijk al raar, dat twee van de hipste producers van dat moment op zo’n klein podiumpje zo’n betrekkelijk klein gezelschap wisten op te zwepen met hun ongelooflijk opbeurende en dansbare sets.
Verder lezenToen Dawn of the Freak uitkwam besprak ik dit debuut van The Haunted Youth al eens voor de Gonzo (circus). Ik kan me vaag herinneren dat ik gematigd positief was over het album, met de kanttekening dat het allemaal misschien niet zo fris en origineel was als ik gehoopt had.
Verder lezenAl lang voordat mijn oren klaar waren voor verschroeiend harde metal, luisterde ik naar de dromerige, toegankelijke blackgaze (een samentrekking van black metal en shoegaze) van Alcest. Toch viel eigenlijk pas afgelopen jaar het kwartje, toen ik Alcest live zag en ze hun album Écailles de Lune van begin tot eind speelden. Nu is er met Les Chants de l’Aurore een nieuw album van het tweetal, en ik denk dat ik in dit album ga wonen.
Verder lezenJaaa, het is weer die tijd van het jaar. De Tour de France is bezig en dat betekent voor mij drie weken aan de buis gekluisterd zitten. Al vanaf mijn twaalfde heb ik last van een heuse wielerobsessie, maar mijn vroegste wielerherinneringen zijn dat ik als klein kind Richard Virenque en Frank Vandenbroucke op televisie zag en gefascineerd was door de ogenschijnlijk bovenmenselijke prestaties die deze mannen leverden.
Verder lezenEenmansproject Hoplites (ik zal het Latijnse alfabet blijven gebruiken in deze blogpost) bracht vorig jaar maar liefst drie albums uit, maar Paramainoméni van dit jaar is de doorbraak van deze Chinese muzikant. Niet dat Liu Zhenyang ooit stadions en Goffertweiden gaat platspelen, maar in de wereld van de extreme metal heeft Liu nu toch wel voet aan de grond gekregen. En extreem, dat is dit album.
Verder lezen