Ik kende het Belgische Amenra al wel, maar op Mass VI (2017) na had ik me nooit echt in de band verdiept. Ik had al wel meerdere albums van ze gehoord, maar ik vond het moeilijk om grip te krijgen op hun eerdere albums. Het klonk voor mij toch wat te veel als een ondoordringbare brij van herrie; iets waar ik echt eens voor moest gaan zitten, maar dat kwam er maar niet van.
Verder lezenBekeerd
Lana Del Rey – Did You Know That There’s a Tunnel Under Ocean Blvd (2023)
De muziek van Lana del Rey oefent al vele jaren magische krachten uit op me. Al sinds Born to Die (2012) ben ik gegrepen door haar muziek en iedereen die beweert dat ze ook een hele rits matige albums heeft gemaakt, wil ik graag het tegendeel bewijzen. Vooral Norman Fucking Rockwell! (2019) vind ik een heus meesterwerk en prijkt in mijn top10 albums aller tijden.
Verder lezenIntens Meeslepend
Death – Human (1991)
Nu ik reeds enkele maanden bezig ben met op regelmatige basis naar metal te luisteren, zal ik even de balans tot nu toe opmaken. Ik kan concluderen dat black metal (vanaf de tweede golf) iets heeft (het extreme, het foute, het krakkemikkige?) wat me vaak bij de eerste noten al direct aanspreekt.
Verder lezenUniek Monument
Kali Malone (featuring Stephen O’Malley & Lucy Railton) – Does Spring Hide Its Joy (2023)
Mijn blogs (ik heb er ook één over boeken) voelen een beetje aan als een dagboek. Natuurlijk schrijf ik over muziek en over boeken, maar door telkens na te gaan waaróm ik precies iets goed of slecht vind, voelt het ook alsof ik keer op keer iets van mezelf prijsgeef en heb ik het idee dat je me best goed leert kennen.
Verder lezen