Een blog over muziek
Het voordeel van minder obsessief met nieuw uitgekomen muziek bezig zijn is dat je ook weer meer tijd hebt om terug te grijpen naar oudere albums die omwille van de veelheid aan goede muziek weer wat naar de achtergrond verdwenen zijn. ‘Oudere’ tussen aanhalingstekens in het geval van Omnium Gatherum van King Gizzard & The Lizard Wizard, want de plaat is slechts twee jaartjes oud.
Verder lezen
Er is best een aantal postrock-albums waar ik verknocht aan ben, maar op de één of andere manier is de weg naar de totale adoratie altijd een heel lange. Het kan soms jaren duren voordat de klik er is, maar als die er eenmaal is, dan blijft die voor altijd (of in ieder geval voor heel lang). Godspeed You! Black Emperor, Slint, Sigur Rós, en ook dit Explosions in the Sky, ze hebben allemaal albums waarbij het enorm lang duurde voordat ze bij mij landden.
Verder lezen
Iedereen heeft waarschijnlijk wel zo’n band die je leerde kennen op een cruciaal punt in je muzikale ontdekkingsreis en die een hele zwik nieuwe ontdekkingen in gang zette. Voor mij was dat het Amerikaanse AFI. De band maakt wat we met een lelijke term ‘alternative rock’ noemen, maar de eerdere albums zijn nog erg gegrond in de punkrock, terwijl hun latere albums steeds meer richting emo en pop gaan.
Verder lezen
Ik zou mezelf niet een erg groot Neil Young-fan willen noemen. Niet dat ik zijn muziek slecht vind, hoor, maar ik heb nooit echt de neiging gevoeld om diep zijn omvangrijke oeuvre in te duiken. Wat ik ken vind ik alleszins heel redelijk (Harvest (1972)), en soms ook wel erg goed (Tonight’s the Night (1975)), maar voor mij is het album waar ik steeds weer naar terugkeer Everybody Knows This Is Nowhere (1969).
Verder lezen
Ik ben best een groot liefhebber van Misfits, één van die andere bands waar Glenn Danzig de frontman van was. Ik heb zelfs een tijdje in mijn tienerjaren een devilock gedragen, zo erg was het, en ik ben de trotse bezitter van de discografie van de Misfits verpakt in een coole doodskist.
Verder lezen
Groot-Brittannië brengt als muziekland natuurlijk een oneindige stroom aan nieuwe gitaarbandjes voort, maar de laatste jaren ontstond er wel een heel groot aantal eigenzinnige groepjes. Groepjes die onderling ook allemaal bevriend zijn en elkaar naar grote hoogten stuwen.
Verder lezen
Spiderland van Slint is zo’n album dat iedere zichzelf respecterende muziekliefhebber toch eens gehoord moet hebben. Eind jaren tachtig begon een piepjong viertal met het schrijven van nieuwe muziek. Het album dat uit deze sessies voortvloeide laat nu, dertig jaar later, nog steeds zijn sporen na.
Verder lezen