Het is een tijdje geleden dat ik nog een stukje tikte over metal. Dat had met drukte en ziekte te maken, maar ook met het feit dat de volgende band in mijn metal ontdekkingstocht me niet dusdanig inspireerde dat ik de drang voelde om er iets over te schrijven.
Verder lezenCategorie: Metal
Weakling – Dead as Dreams (2000)
Het gerucht gaat dat het Amerikaanse Weakling zich maar liefst twee jaar voorbereidde op hun eerste optreden. De band bracht bovendien maar één album uit, en het project was uiteindelijk een kort leven beschoren, maar het is duidelijk dat de bandleden zich voor enkele jaren met volledige toewijding stortten op hun muziek.
Verder lezenPossessed – Seven Churches (1985)
Naast de bands die in het black metalboek genoemd worden, ga ik me ook langzaam eens wagen aan de essentiële luisterlijst die is opgenomen in het boek Choosing Death: The Improbable History of Death Metal and Grindcore. De eerste band die we op die lijst tegenkomen, is het Amerikaanse Possessed.
Verder lezenSodom – In the Sign of Evil (1984)
De top2000 zit er weer op, en hoewel ik altijd reikhalzend uitkijk naar deze week van jeugdsentiment, ben ik ook altijd weer zeer gelukkig als ik weer mijn ‘eigen’ muziek kan beluisteren. En is er een betere tegenhanger voor de degelijkheid van de top2000 dan een potje smerige, vuige, vieze metal?
Verder lezenNadja – Bodycage (2005)
Sommige mensen weten echt precies welke dingen ze me aan moeten raden om mijn hartje sneller te doen laten kloppen. Als droneverslaafde – zo mag ik mezelf inmiddels toch wel noemen – op ontdekkingstocht door de metal en me dan drone metal aanraden, dat moet toch wel goed komen zou je denken.
Verder lezenThe Ocean – Precambrian (2007)
The Ocean kende ik tot een paar weken geleden enkel vagelijk van naam. Ik had eigenlijk in mijn hoofd zitten dat het een soort postrockband was, maar dan wel die van het soort dat onderstreept dat dit genre op sterven na dood is.
Verder lezenWormrot – Hiss (2022)
In mijn tienerjaren heb ik heel wat naar Agoraphobic Nosebleed geluisterd. Het extreme karakter van grindcore trok me erg aan – de extreem korte en harde liedjes was iets waar je je ouders goed mee op de kast kon jagen – maar ergens ben ik het genre weer uit het oog verloren.
Verder lezen