Een blog over muziek
Je hebt wel lef als je mij een album aanraadt dat zich in de progressieve hoek bevindt. Het is heel lang het genre bij uitstek geweest dat ik met een intense liefde haatte en waar ik zo ver mogelijk van weg bleef. Maar goed, ik heb in het verleden al wel vaker meegemaakt dat een genre waar ik een hekel aan had opeens toch meesterwerken bleek te bezitten en dat ik via die meesterwerken alsnog verknocht raakte aan het desbetreffende genre.
Verder lezen
Ik kende het Belgische Amenra al wel, maar op Mass VI (2017) na had ik me nooit echt in de band verdiept. Ik had al wel meerdere albums van ze gehoord, maar ik vond het moeilijk om grip te krijgen op hun eerdere albums. Het klonk voor mij toch wat te veel als een ondoordringbare brij van herrie; iets waar ik echt eens voor moest gaan zitten, maar dat kwam er maar niet van.
Verder lezen
Nu ik reeds enkele maanden bezig ben met op regelmatige basis naar metal te luisteren, zal ik even de balans tot nu toe opmaken. Ik kan concluderen dat black metal (vanaf de tweede golf) iets heeft (het extreme, het foute, het krakkemikkige?) wat me vaak bij de eerste noten al direct aanspreekt.
Verder lezen
Het is een tijdje geleden dat ik nog een stukje tikte over metal. Dat had met drukte en ziekte te maken, maar ook met het feit dat de volgende band in mijn metal ontdekkingstocht me niet dusdanig inspireerde dat ik de drang voelde om er iets over te schrijven.
Verder lezen
Het gerucht gaat dat het Amerikaanse Weakling zich maar liefst twee jaar voorbereidde op hun eerste optreden. De band bracht bovendien maar één album uit, en het project was uiteindelijk een kort leven beschoren, maar het is duidelijk dat de bandleden zich voor enkele jaren met volledige toewijding stortten op hun muziek.
Verder lezen
Naast de bands die in het black metalboek genoemd worden, ga ik me ook langzaam eens wagen aan de essentiële luisterlijst die is opgenomen in het boek Choosing Death: The Improbable History of Death Metal and Grindcore. De eerste band die we op die lijst tegenkomen, is het Amerikaanse Possessed.
Verder lezen
De top2000 zit er weer op, en hoewel ik altijd reikhalzend uitkijk naar deze week van jeugdsentiment, ben ik ook altijd weer zeer gelukkig als ik weer mijn ‘eigen’ muziek kan beluisteren. En is er een betere tegenhanger voor de degelijkheid van de top2000 dan een potje smerige, vuige, vieze metal?
Verder lezen