Bell Witch is een funeral doom band die bekend staat om hun ellenlange nummers. In 2017 bracht de band Mirror Reaper uit, een nummer van 83 minuten lang waarbij traagheid en minimalisme epische proporties aannemen. Nu, zes jaar later, zijn ze terug met het eerste deel uit een drieluik.
Verder lezenMaand: april 2023
Verrukt Opgaan
Aphex Twin – Drukqs (2001)
Aphex Twin vind ik echt een held, maar als ik naar zijn muziek luister, zette ik tot voor kort eigenlijk altijd Richard D. James Album (1996) of zijn Selected Ambient Works (1992 en 1994) op. Die eerste omdat-ie zo speels en vrolijk is en omdat ik er simpelweg al meer dan een half leven naar luister en ermee vergroeid ben geraakt.
Verder lezenExplosieve Cocktail
Psychotic Waltz – A Social Grace (1990)
Je hebt wel lef als je mij een album aanraadt dat zich in de progressieve hoek bevindt. Het is heel lang het genre bij uitstek geweest dat ik met een intense liefde haatte en waar ik zo ver mogelijk van weg bleef. Maar goed, ik heb in het verleden al wel vaker meegemaakt dat een genre waar ik een hekel aan had opeens toch meesterwerken bleek te bezitten en dat ik via die meesterwerken alsnog verknocht raakte aan het desbetreffende genre.
Verder lezenUitputtende Dollemansrit
Misfits – Walk Among Us (1982)
Iedereen heeft waarschijnlijk wel zo’n band die je leerde kennen op een cruciaal punt in je muzikale ontdekkingsreis en die een hele zwik nieuwe ontdekkingen in gang zette. Voor mij was dat het Amerikaanse AFI. De band maakt wat we met een lelijke term ‘alternative rock’ noemen, maar de eerdere albums zijn nog erg gegrond in de punkrock, terwijl hun latere albums steeds meer richting emo en pop gaan.
Verder lezen