Een blog over muziek
Het voordeel van minder obsessief met nieuw uitgekomen muziek bezig zijn is dat je ook weer meer tijd hebt om terug te grijpen naar oudere albums die omwille van de veelheid aan goede muziek weer wat naar de achtergrond verdwenen zijn. ‘Oudere’ tussen aanhalingstekens in het geval van Omnium Gatherum van King Gizzard & The Lizard Wizard, want de plaat is slechts twee jaartjes oud.
Verder lezen
Toen Dawn of the Freak uitkwam besprak ik dit debuut van The Haunted Youth al eens voor de Gonzo (circus). Ik kan me vaag herinneren dat ik gematigd positief was over het album, met de kanttekening dat het allemaal misschien niet zo fris en origineel was als ik gehoopt had.
Verder lezen
Sinds de coronacrisis ben ik weer veel meer muziek gaan ontdekken en ook dit jaar heb ik weer idioot veel nieuwe muziek beluisterd.
Verder lezen
Akusmi is het nieuwe project van Fransman Pascal Bideau, vooral bekend als filmcomponist. Wanneer je muziek maakt voor films, dien je altijd de film. Het gaat erom muziek te creëren die recht doet aan het verhaal, de sfeer en de personages.
Verder lezen
In mijn tienerjaren heb ik heel wat naar Agoraphobic Nosebleed geluisterd. Het extreme karakter van grindcore trok me erg aan – de extreem korte en harde liedjes was iets waar je je ouders goed mee op de kast kon jagen – maar ergens ben ik het genre weer uit het oog verloren.
Verder lezen
Ik ben ergens tijdens de coronacrisis – tijdens één van de lockdowns – verliefd geworden op Midori Takada’s Through the Looking Glass (1983). Het was een baken van hoop en optimisme in een verder sombere periode.
Verder lezen
Drie jaar geleden alweer bracht Blood Incantation een verschrikkelijk goede technical death metal plaat uit, genaamd The Hidden History of the Human Race. Wat dat album zo goed maakte was hoe bruutheid, ruimtelijkheid en melodie moeiteloos in elkaar overliepen.
Verder lezen