Een blog over muziek
Ik geef het maar meteen toe: ik vind Suicide’s debuutalbum noch mooi, noch goed. En toch heb ik het vinyl al vanaf mijn tienerjaren in bezit, was het 33 1/3 boekje over dit album één van de eersten uit de reeks die ik in bezit kreeg en móet ik dit album nog steeds gewoon op regelmatige basis nog eens van begin tot einde horen, een half leven nadat ik kennismaakte met dit excentrieke tweetal.
Verder lezen
Het is best grappig dat ik nu de tijd rijp vind om eens wat over Harold Budd te schrijven, één van de ambientpioniers en misschien meest bekend door zijn samenwerking met Brian Eno. Het vorige album dat ik besprak was de nieuwe Slowdive, muziek waar ik verliefd op werd door de film Mysterious Skin (2004). Het grappige toeval wil dat het Harold Budd was die samen met Robin Guthrie de officiële score voor die film componeerde.
Verder lezen
Tot zeer kort geleden had ik nog nooit wat van Judas Priest gehoord, precies omdat veel van de bands uit die tijd me toch wat tam overkomen. Maar ja, de Black Metal Bijbel zegt dat dit een belangrijke band was, en dat is wel het soort Bijbel waar ik naar wil luisteren.
Verder lezen
Als je wil horen waar metal en zijn vele vertakkingen zijn oorsprong vindt, dan is Black Sabbath één van de startpunten, zo niet hét startpunt. Ik heb lang zitten dubben of ik over het titelloze debuut zou schrijven, of over dit Master of Reality.
Verder lezen
Krautrock: het is een genre dat me enorm aanspreekt, maar waarbinnen nog heel veel valt te ontdekken voor me. Ik ken wel wat Can, wat Popol Vuh, wat Tangerine Dream en dit Neu!, maar er vallen nog heel wat bands en discografieën uit te pluizen.
Verder lezen
Entertainment! hoorde ik toen ik nog niet zo lang studeerde voor het eerst naar aanleiding van een gebrande cd van een studiegenoot. Op die cd stonden ‘5:45’ en ‘Damaged Goods’, nummers die me direct aanspraken en al snel een plekje verworven in mijn afspeellijst vol favorieten.
Verder lezen