Niet Mijn Ding
Dat metal in de jaren tachtig niet alleen een aangelegenheid was voor Europeanen en Noord-Amerikanen, dat was al wel duidelijk na het bespreken van Sepultura. Eigenlijk ben ik verkeerd om begonnen, want dit Vulcano was zo’n beetje de eerste extreme band in Brazilië, en Sepultura schijnt zich onder meer te hebben laten inspireren door deze blackened thrash band. Vulcano is misschien een leuk curiosum en het is leuk om te horen hoe Zuid-Amerikaanse metal is begonnen, maar daar is eigenlijk ook alles mee gezegd.
De band begon in 1981 en had de allergrootste moeite om voet aan de grond te krijgen. Waar in Europa en Noord-Amerika al wel een basis lag voor extreme metalbands om op voort te bouwen, moest Vulcano het doen zonder hulp of enig metalen fundament. Pas in 1985 – na het uitbrengen van live-materiaal – kreeg de band enige bekendheid buiten Santos, hun thuishaven. Dit kleine succesje stelde hen in staat om debuutplaat Bloody Vengeance (1986) uit te brengen, gevolgd door Anthropophagy (1987). Langzaamaan groeide de status van de band, en daarmee ook de middelen om opnames van betere kwaliteit te maken.
Verwend
De band heeft inmiddels een tiental albums uitgebracht en bestaat nog steeds, ik heb echter besloten – na de eerste twee studio-albums aan verschillende luisterbeurten te hebben onderworpen – dat ik genoeg gehoord heb. Dit is totaal niet mijn ding. Zeker, de hoes van Bloody Vengeance (we zien van binnen een kerk die in brand staat, evenals een priester die brandend op de grond ligt) verraadt dat we weer te maken hebben met een stel knapen dat uit alle macht duivels en demonen probeert op te roepen, maar ik denk dat zelfs de gedienstige knechten van Satan niet voor Vulcano uit hun bed waren gekomen.
Dit klinkt als al die saaie thrash uit Duitsland die ik hier al besproken heb (hoewel daar soms ook nog wel wat sfeervolle en/of creatieve uitspattingen te vinden zijn die hier volkomen afwezig zijn), maar dan ook nog eens zo ontieglijk slecht opgenomen dat er helemaal niks van te maken valt, en dan ook nog eens met een verschrikkelijk slechte zanger die helemaal niks weet over te brengen. Ja, het ramt allemaal wel lekker weg, maar ik ben inmiddels zo verwend geraakt binnen de metalen extremen dat ik toch echt wel stukken meer verwacht dan alleen dat.
Pioniersrol
De reden dat Vulcano is opgenomen in mijn black metalbijbel heeft te maken met het feit dat grote black metalbands als Darkthrone en Mayhem ze als invloed zien. Het is bewonderenswaardig dat Vulcano een pioniersrol heeft vervuld om het extreme metaal naar Zuid-Amerika te brengen en dat ze daarin een enorme vastberadenheid getoond hebben, maar dat deze ultiem krakkemikkige thrash ook volgers heeft opgeleverd buiten Brazilië en Latijns-Amerika is helemaal grappig en leuk om te lezen.
Hoewel muzikaal niet hoogstaand, past Vulcano precies in het anti-christelijke en extreme discours (de zanger is eens in de problemen geraakt omdat hij menselijke beenderen meebracht naar een show) waar de tweede golf black metalbands van smult. Eigenlijk was de muziek van die vroegere extreme bands ondergeschikt aan het imago of de achterliggende filosofie van de band. De hoes van Bloody Vengeance was waarschijnlijk al genoeg om je onsterfelijk te maken bij een jonge Euronymous of Fenriz. Met mijn oren anno 2024 klinkt het echter helemaal nergens naar. Misschien charmant genoeg om eens op te zetten, maar zeker niet charmant genoeg om er verder nog wat mee te doen.
