Ik had het al bijna opgegeven. Na Sodom en Kreator besproken te hebben was ik er eigenlijk van overtuigd dat er voor mij niets te vinden was binnen de Duitse thrash metal. Maar toen was daar Destruction, de derde Duitse band die genoemd wordt in het grote black metal boek.
Verder lezen
Marc Almond was tot een jaar of tien geleden een beetje een muzikale randfiguur in mijn leven. Ik kende hem vooral van zijn interessante samenwerkingen met artiesten die ik hoog heb zitten (Coil, Current 93) en van zijn aanwezigheid in een documentaire over Morrissey.
Verder lezen
De top2000 zit er weer op, en hoewel ik altijd reikhalzend uitkijk naar deze week van jeugdsentiment, ben ik ook altijd weer zeer gelukkig als ik weer mijn ‘eigen’ muziek kan beluisteren. En is er een betere tegenhanger voor de degelijkheid van de top2000 dan een potje smerige, vuige, vieze metal?
Verder lezen