Sinds de coronacrisis ben ik weer veel meer muziek gaan ontdekken en ook dit jaar heb ik weer idioot veel nieuwe muziek beluisterd. Alleen al uit 2022 luisterde ik meer dan 250 releases, en dan heb ik ook nog hele vrachtladingen oude jazz, (oude) metal en gênante hoeveelheden ambient voor het eerst beluisterd. Er is al zo ongelooflijk veel mooie muziek gemaakt in het verleden, maar er komt ook nog steeds zo verschrikkelijk veel interessants uit. Ik heb dit jaar zoveel mooie nieuwe muziek gehoord, dat er maar liefst vijftig albums zijn die ik allemaal een plek in mijn top10 zou gunnen. Ik heb dan ook maar besloten om in een gigantisch bericht mijn vijftig favoriete albums van het jaar uit de doeken te doen.
2022 zal bij mij vooral de boeken in gaan als het jaar waarin ik de hele extreme metalwereld ingezogen werd. Er waren heus al wel metalalbums die ik heel tof vond, maar in 2022 werd naar metal luisteren bijna dagelijkse kost. Ik heb nog heel veel te ontdekken binnen deze wereld, maar ik heb zo het gevoel dat black metal samen met ambient en jazz tot mijn favoriete genres kan uitgroeien. Er is dan ook veel metal in allerlei soorten en maten terug te vinden in deze toplijst. Maar ook pop, hip-hop, jazz, electronic en ambient doen het goed. Voor ieder wat wils dus.
Mijn 50 favoriete albums uit 2022
1. Bladee & Ecco2K – Crest (synthpop / art pop, Zweden)
Aan dit album heb ik zo ongelooflijk veel plezier beleefd. Dit is popmuziek van de bovenste plank. De producties zijn geweldig, de teksten zijn enorm vrolijkmakend en Bladee & Ecco2K vullen elkaar geweldig aan. 2022, het jaar dat ik definitief Bladee stan werd.
2. Chat Pile – God’s Country (noise rock / sludge metal, Verenigde Staten)
Zeer verontrustend album waarin de betreurenswaardige staat van de Verenigde Staten centraal lijkt te staan. De brakke drumcomputer draagt bij aan het gevoel van verderf dat de band wil overbrengen, maar het meest in het oog springen de vocalen. De zanger klinkt veertig minuten lang volledig krankzinnig. Niet mooi, maar verschrikkelijk intens en doeltreffend.
3. Wormrot – Hiss (grindcore, Singapore)
Wilde mix van allerlei metal(gerelateerde) genres, maar nog steeds onmiskenbaar grindcore. Geweldige adrenalinerush, dit album, en vooral heel hard genieten van alle verrassende wegen die deze band in slaat. Ook vocaal een zeer bewonderenswaardige prestatie.
4. King Gizzard and The Lizard Wizard – Omnium Gatherum (psychedelic rock / psychedelic pop, Australië)
Één van de vier releases van de band dit jaar, maar op deze komt voor mij alles helemaal samen. Hip-hop, krautrock, metal, er komt van alles voorbij en toch voelt het aan als een coherent geheel. Het speelplezier spat er vanaf en brengt je in zomerse sferen.
5. Tenka – Hydration (ambient, Japan)
Een nieuw project van de man achter Meitei. Prachtig ruimtelijke, gelaagde ambient waarbij je je direct in de Japanse bossen waant. Er zitten zoveel kleine details verstopt in deze muziek en het is een heerlijke onderneming om al die details te ontdekken.
6. Biosphere – Shortwave Memories (ambient techno / ambient, Noorwegen)
Vooral de Biosphere albums uit de jaren ’90 en ’00 zijn geweldig, maar deze nieuwste doet daar weinig voor onder. De nummers op dit album zijn allemaal vanaf de grond af aan opgebouwd, niks geen presets, en het resultaat is weer typisch Biosphere: de kille geluiden en warme onderstromen houden elkaar perfect in balans.
7. Beth Orton – Weather Alive (art pop, Verenigd Koninkrijk)
Jazzy popmuziek die misschien nog wel het meest doet denken aan een band als The Blue Nile, al is die band nog wat verstilder. Beth Orton heeft bovendien een prachtige stem en ook de teksten zijn erg leuk (verwijzing naar Marcel Proust!). Erg rustgevend allemaal, hoor.
8. Imperial Triumphant – Spirit of Ecstasy (avant-garde metal / dissonant death metal, Verenigde Staten)
Alles aan deze band spreekt me aan. De geschift technische vaardigheden om een zo ondoordringbaar mogelijk geheel te creëren, de hele esthetiek van de band met die angstaanjagende maskers, het hele spelen met het idee van decadentie, de videoclips die echo’s bevatten van een aantal van mijn favoriete regisseurs, fantastisch!
9. Real Lies – Lad Ash (downtempo / deep house, Verenigd Koninkrijk)
Als de film Trainspotting nu, in deze tijd, gemaakt zou worden, dan zou dit album de soundtrack zijn. Dit is mijn meest beluisterde album dit jaar, en dat is niet raar, want al deze nummers zijn zo verschrikkelijk catchy en er gaat zo’n enorm ontwapenende jeugdigheid en levendigheid van uit. Veel liefde voor deze.
10. Jeremiah Chiu & Marta Sofia Honer – Recordings from the Åland Islands (ambient / nature recordings, Verenigde Staten)
Dit album heb ik denk ik het allermeest gedraaid tijdens mijn zomervakantie. Gemaakt tijdens een verblijf tijdens de zomer op de Åland-eilanden en het vat uitstekend dat gevoel van vrijheid en ongedwongenheid die je kunt voelen als je op vakantie bent.
11. Blackbraid – Blackbraid I (black metal, Verenigde Staten)
Eenmansproject dat vrij toegankelijk is, maar daarom ook reteverslavend. Het album bevat een heel fijne balans tussen rustigere en niet normaal opzwepende stukken en de teksten, die vooral over de voorouders van de man achter dit project gaan, zijn echt helemaal geweldig. Een Native American die black metal maakt en dat is een combi die uitmuntend werkt.
12. Kasper Bjørke Quartet – Mother (ambient / neoklassiek, Denemarken)
Dit album bestaat uit zes langere stukken over de geschiedenis en toekomst van moeder aarde. Geweldig hoe steeds andere middelen gebruikt worden om een ander tijdsvak tot uitdrukking te brengen. Het laatste nummer heet ‘Requiem’ en toont hoe somber Bjørke de toekomst ziet. Voor ambient-begrippen is dit uiterst meeslepend.
13. Blood Incantation – Timewave Zero (ambient, Verenigde Staten)
Death metal band gooit (tijdelijk?) het roer om en maakt een ambient-plaat die duidelijk geïnspireerd is door pioniers als Klaus Schulze en Tangerine Dream. Je waant je tijdens beluistering op de maan en de twee nummers kennen een ongekende spanning. Death metal, space-ambient, deze band kan het allemaal.
14. Midori Takada – You Who Are Leaving to Nirvana / Cutting Branches for a Temporary Shelter (ambient, Japan)
Beetje valsspelen. Heldin Takada kwam dit jaar met twee nieuwe platen en die verdienen allebei een plekje in deze lijst. Ze klinken beide volkomen verschillend, maar ze zijn allebei het product van de gedachte dat muziek geen grenzen kent en dat inspiratie uit alle hoeken van de wereld kan komen.
15. caroline – caroline (post-rock, Verenigd Koninkrijk)
Geweldig eigenzinnig debuutalbum van deze Britse band. Het hele verhaal over het ontstaan van de plaat is geweldig (lees mijn uitgebreide review) en ook muzikaal lijkt het uitgangspunt ‘anything goes’ te zijn. Van schitterende, verstilde liedjes tot wild experiment. Prachtplaat.
16. Sadness – Tortuga (blackgaze, Verenigde Staten)
De eenmansformatie Sadness kan bij mij weinig verkeerd doen. Ook dit is weer een voltreffer. Door de invloeden uit dream pop en shoegaze weet deze man deprimerende genres als black metal en screamo te verheffen tot iets enorm euforisch.
17. Mourir – Disgrâce (black metal / Frankrijk)
Geweldige sludgy black metal plaat die hortend en stotend op gang komt, maar eenmaal op gang gekomen een flinke dosis deprimerende teringherrie over de luisteraar uitstort. Het gaat ook absoluut niet goed met de zanger die zich al gorgelend en briesend een weg door het muzikaal geweld heen baant.
18. Tiny Moving Parts – Tiny Moving Parts (emo, Verenigde Staten)
Wederom een geweldig sympathiek album van een immens sympathiek bandje. Het is weer dik genieten van de gitaarloopjes, de aanstekelijke energie en de heerlijke teksten waarin niet aflatend naar hoop en geluk gezocht wordt ondanks dat het leven zo ongelooflijk ingewikkeld is.
19. Hexis – Aeternum (sludge metal / black metal, Denemarken)
Enorm vuige, zwartgeblakerde hardcore van deze Deense band. Een flinke vooruitgang ten opzichte van hun vorige werk. Voor mij speciaal omdat het concert van deze band het eerste showtje voor mij in jaren was. En het was geweldig!
20. Arð – Take Up My Bones (doom metal / folk metal, Verenigd Koninkrijk)
Prachtige melancholische plaat dit. Het tempo ligt lekker laag en er wordt regelmatig gebruik gemaakt van niet-metalen instrumenten, maar wat betreft zwaarte is dit nog steeds onmiskenbaar metal. De meerstemmige zang is ook ontzettend genietbaar. Deze doet het met deze koude winterdagen heel erg goed.
21. Ka – Languish Arts / Woeful Studies (hiphop, Verenigde Staten)
Ook hier een beetje valsspelen. Ook Ka bracht twee albums op dezelfde dag uit, en ze zijn allebei weer erg goed. Geweldige teksten, heel mooie, eigenzinnige en mistroostige beats en het is ook weer genieten van Ka’s raps. Bijzonder sfeervol geheel.
22. Oort Smog – Every Motherfucker Is Your Brother (jazz, Verenigde Staten)
Één van de vele projecten van saxofonist Patrick Shiroishi, die vorig jaar mijn favoriete album van het jaar maakte. Het album bestaat vooral uit één nummer van bijna een half uur lang en dat is echt een verschrikkelijk wervelend, bij vlagen zeer agressief stuk. Redelijk weggeblazen na de eerste luisterbeurt en mezelf sindsdien nog een aantal malen vrijwillig onderworpen aan deze zieke trip.
23. Blut Aus Nord – Disharmonium – Undreamable Abysses (black metal, Frankrijk)
Kolkende, overweldigende black metal plaat van deze grote Franse black metalband. Hij werkt op de één of andere manier vrij hypnotiserend en ongemerkt sleept deze in- en induistere plaat je mee naar oorden waar je liever niet wil komen. Hoog psychedelisch gehalte ook, dit album, en dat laat maar weer zien hoe verschrikkelijk veelzijdig het black metalgenre is.
24. Burial – ANTIDAWN EP (ambient, Verenigd Koninkrijk)
Geen beats dit jaar voor Burial. Hij bracht twee nieuwe albums (EP’s) uit dit jaar en ze zijn allebei voor het grootste gedeelte beatloos. Deze ANTIDAWN is voor mij het ultieme pandemie-album gebleken. De lege straten, het alleen-zijn, de behoefte aan verbinding en warmte, het komt allemaal terug wanneer ik naar deze plaat luister.
25. Kaori Suzuki – Music for Modified Melodica (drone, Japan)
Één nummer, enkele tonen die ruim 26 minuten aangehouden worden, maar deze heeft een groots effect op me. Het is zeer onprettig om naar te luisteren, maar het werkt tevens zeer bezwerend. Je wilt het afzetten, maar ook weer niet en dat maakt dat ik deze heel erg fascinerend vind, en er af en toe even opnieuw naar luister om te kijken of het nog steeds zulke tegenstrijdige dingen oproept. En ja, dat doet het telkens weer.
26. Carlos Niño & Friends – Extra Presence (new age / spiritual jazz, Verenigde Staten)
Het label International Anthem was dit jaar bijzonder goed bezig. Dit is de tweede keer dat ze in deze lijst staan (de eerste was nr. 10), en dit is wederom een intuïtief, contemplatief album. Het gaat qua genres alle kanten op, maar het geheel heeft bijzonder veel sfeer en is heerlijk om bij weg te dromen.
27. Ethel Cain – Preacher’s Daughter (pop, Verenigde Staten)
Dit heeft wel wat weg van Lana del Rey, maar dit is als geheel toch nog een pak deprimerender. Het verhaal van Ethel Cain is bijzonder en haar religieuze opvoeding, het wegvluchten uit de gemeenschap en misbruik zijn belangrijke onderwerpen in haar teksten. Hoe langer je hier naar luistert, hoe bezwerender dit album wordt.
28. An Abstract Illusion – Woe (prog metal, Zweden)
Enorm zwaarmoedig album dit en het was in eerste instantie vooral het langste nummer (‘In the Heavens Above, You Will Become a Monster’) dat indruk wist te maken. Maar gaandeweg ben ik dit album ook als geheel ontzettend gaan waarderen. Blijkbaar vind ik prog metal ook vet!
29. Holy Fawn – Dimensional Bleed (shoegaze / post-metal, Verenigde Staten)
Mooi dromerig album dat vooral lekker shoegazerig is, maar waarbij er af en toe ook nog wat metal langskomt. Vind dit ondanks de melancholische toon een vrij troostrijk album en het heeft voor mij dan ook dezelfde kwaliteiten als muziek van bijvoorbeeld Slowdive heeft. En dat is een heel groot compliment.
30. Širom – Utekočinjeni Prestol Preprostih (avant-folk, Slovenië)
Ook dit is weer een dromerig album, alhoewel hier van heel andere middelen gebruik gemaakt wordt en dit in heel andere hokjes past. De eerste vier nummers duren bij elkaar al zo’n zeventig minuten, dus het is even een zit, maar het is een heel ontspannen album waar allerlei gekkige, eigenzinnige dingen op gebeuren die de spanning erin houden.
31. William Basinski & Janek Schaefer – “… on Reflection” (ambient, Verenigde Staten)
William Basinski fangirl alert! Echt alles wat deze man maakt vind ik geweldig, en ook dit is weer een album vol wonderschone muziek. De titel is veelzeggend, want de rustige pianotonen nodigen zeer uit tot reflectie en bezinning. Wat mij betreft kunnen er niet genoeg van dit soort albums gemaakt worden.
32. Akusmi – Fleeting Future (post-minimalism, Frankrijk)
Deze Fransman komt met een wilde mengeling van jazz, minimalisme en Indonesische gamelan. Het resultaat is opzwepend en betoverend en is een heilzaam medicijn tegen overheersend cynisme en pessimisme over de toekomst.
33. Shygirl – Nymph (alternative r&b, Verenigd Koninkrijk)
Eerste volwaardige album van Shygirl, die mij met haar singles al flink hyped had, en het resultaat mag er zeker wezen. Heerlijk aanstekelijke producties en ik kan ook zeer genieten van haar zang en haar teksten. Deze behoort zonder twijfel tot de betere popalbums van het jaar.
34. Artificial Brain – Artificial Brain (dissonant death metal, Verenigde Staten)
Deze ken ik nog niet zo lang, maar overdonderde meteen bij de eerste luisterbeurt al en verdient daarom zeker een plekje in de lijst. Erg knap death metal album dat zeker ook invloeden uit de black metal haalt. De teksten zijn nauwelijks verstaanbaar door het helse gegrom, maar zijn door het hoge horror- en sci-fi-gehalte erg leuk om mee te lezen.
35. Birds in Row – Gris Klein (screamo / post-hardcore, Frankrijk)
Frankrijk is nogal goed vertegenwoordigd in deze lijst, vooral op het gebied van de hardere muziek gebeurt er zoveel tofs in dat land. Dit is een heerlijk diverse plaat geworden die bij vlagen echo’s laat horen van de hoogtijdagen van de screamo. En daar word ik heel erg blij van.
36. Sun Ra Arkestra – Living Sky (avant-garde jazz / spiritual jazz, Verenigde Staten)
De inmiddels 98-jarige Marshall Allen probeert nog altijd de geest van jazzlegende Sun Ra in leven te houden met dit project. Op dit album staan bewerkingen van ouder Sun Ra werk, maar ook nieuwere composities door Allen. Het resultaat is een heerlijk vrije en spirituele jazzplaat die het best tot zijn recht komt als je je er met volle aandacht aan overgeeft.
37. Ashenspire – Hostile Architecture (avant-garde metal / progmetal, Verenigd Koninkrijk)
Metal met een hoog kunstacademie-gehalte. Er komen violen, koortjes en weet ik wat aan te pas, maar het geheel is vrij episch te noemen. Heel fijn, dat Schotse accent ook dat zeker wat toevoegt aan het anarchisme en de woede die hier worden uitgedragen.
38. black midi – Hellfire (avant-prog / brutal prog, Verenigde Koninkrijk)
Ik dacht dus altijd dat ik een hekel aan prog had, maar dit is al het derde album in deze lijst dat op een bepaalde manier aan prog gelinkt is. Voor mij geldt bij black midi: hoe gefreakter, hoe beter. Er zijn velen op het internet die hele theorieën over dit album hebben, maar ik geniet vooral van de chaos die dit album is. Echt een heerlijk intense dollemansrit dit.
39. Moor Mother – Jazz Codes (hiphop, Verenigde Staten)
Een album vol prachtige jazzy hiphopminiatuurtjes. Ieder nummer is een ode aan zwarte cultuur en muziek. Door samen te werken met veel gastartiesten voelt ieder nummer enorm fris aan en is dit een erg rijk album geworden. Moor Mother op haar toegankelijkst, maar nog steeds met enorme zeggingskracht.
40. Yung Lean – Stardust (hiphop / pop, Zweden)
Ja, 2022 was het jaar dat ik definitief fangirl werd van al die gekke Zweedse cloudrap. Dit album is gewoon verschrikkelijk verslavend en de samenwerkingen met leden van de Drain Gang zijn allemaal regelrechte voltreffers. ‘SummerTime Blood’ sowieso één van de leukste nummers van het jaar. En “flirting with death in a sense but blessed nevertheless” is mijn favoriete tekstregel van het jaar. <3
41. billy woods & Preservation – Aethiopes (hiphop, Verenigde Staten)
De rapstijl van billy woods moet je een beetje liggen, maar ik vind het monotone en het donkere van zijn manier van rappen heel fijn. De teksten kun je jaren op studeren en zijn geweldig, de beats wat aan de abstracte kant en al die elementen passen prachtig in elkaar. Ja, gewoon echt even niet normaal heerlijk deze. De urgentie spat er aan alle kanten vanaf.
42. Ghais Guevara – There Will Be No Super-Slave (hiphop, Verenigde Staten)
En dit is nog zo’n geweldig hiphop-album! Ghais Guevara onderzoekt de zwarte identiteit en de traumatische geschiedenis van Afro-Amerikanen en doet dat op zeer krachtige wijze. Er zit een heerlijke energie in de stuwende beats en de samples zijn soms ronduit weird en geven het album een wat merkwaardige sound. Activisme van de bovenste plank dit.
43. Rosalía – Motomami (neoperreo / art pop, Spanje)
Rosalía liet zich voor haar nieuwste inspireren door de muziek uit haar jeugd, waar reggaeton een groot onderdeel van uitmaakte. Dat is te horen op dit album, dat bol staat van de dansbare en groovende producties, maar waar zeker ook nog wel ruimte is voor haar rustigere kant. Erg mooi veelzijdig popalbum is dit geworden vol enorme oorwormen.
44. Soul Glo – Diaspora Problems (hardcore punk, Verenigde Staten)
Geweldig punkalbum dat even duidelijk op een rijtje zet wat er allemaal mis is met de wereld en met Amerika. De zanger is geweldig en geeft zich helemaal en veel nummers kennen leuke muzikale wendinkjes. Vooral de afsluiter ‘Spiritual Level of Gang Shit’ is ziekelijk goed!
45. Under the Surface – Miin Triuwa (progressive folk, Nederland)
Dit album bestaat uit acht hemelse, volkomen eigengereide composities, maar het meest in het oog springende is de taal waarin het gezongen wordt. Alle teksten werden in het Oudnederlands geschreven (‘miin triuwa’ betekent ‘mijn trouw’) en dat is blijkbaar een schitterende taal om in te zingen.
46. Natalia Lafourcade – De Todas las Flores (chamber folk / vocal jazz, Mexico)
Alleen maar heel mooie liedjes op deze diverse plaat die melancholie tot iets hemels maakt. Werkt ook allemaal zeer ontspannend. Ik versta niks van de teksten, maar ik zou er bijna Spaans voor willen gaan leren. Ik vind hedendaagse folk vaak wat saaiig, maar op dit album is niks saais te bekennen!
47. Brainwaltzera – Itsame (idm, Verenigde Staten)
Elektronische muziekact die misschien iets te veel leentjebuur speelt bij acts als Boards of Canada en Aphex Twin, maar dat wel buitengewoon goed doet. Ieder nummer is op zijn eigen manier onweerstaanbaar. Ja, deze heeft dit jaar belachelijk vaak opgestaan hier.
48. Pusha T – It’s Almost Dry (hiphop, Verenigde Staten)
Pusha T rapt alleen maar over coke, en dat doet-ie al jaren, maar het blijft leuk om naar te luisteren en hij klinkt nog altijd hongerig. De producties zijn van de hand van Pharrell Williams en Kanye West en zijn stuk voor stuk geweldig (natuurlijk!). Paar enorme bangers op dit album!
49. Jenny Hval – Classic Objects (art pop / ambient pop, Noorwegen)
Eigenlijk kan ik niet precies zeggen wat dit album nu zo geweldig maakt. Ik snap dat heel veel mensen dit niet bijzonder zullen vinden, maar ik vind het vol staan met fijne liedjes en mooie teksten waar ik dit jaar maar steeds naar blijf terugkeren en waar ik met iedere luisterbeurt meer aan gehecht raak.
50. cv313 – Live at Elixir (ambient techno / dub techno, Verenigde Staten)
Ik ben al liefhebber van echospace, maar dit moet toch wel de dub techno plaat zijn die ze in de hemel draaien. Man man man, wat is dit verschrikkelijk goed. Duurt twee uur en een kwartier, maar had van mij zo nog vier uur langer door mogen gaan.
Dit was mijn favoriete muziek van 2022. Ik heb geen goede voornemens voor 2023, ik merk vanzelf wel waar ik terecht kom. Ik verwacht in ieder geval wel weer veel metal en ambient te horen en verder te gaan met mijn reis door de jaren zestig. En ik hoop lekker veel stukjes te schrijven op deze site!
