Swingende Ritmes en Zomerse Melodieën
Ha, Freddie Hubbard, de trompettist, die kwamen we al eerder tegen bij True Blue van labelgenoot Tina Brooks, waarop hij meespeelt (en dat zes dagen later werd opgenomen dan dit Open Sesame). Op dit album speelt Brooks dan weer mee, op tenorsaxofoon. Bovendien horen we met het titelnummer en ‘Gypsy Blue’ twee nummers van de hand van Brooks. Hubbard wordt verder bijgestaan door McCoy Tyner (piano), Sam Jones (bas) en Clifford Jarvis (drums). Het album werd op 19 juni 1960 opgenomen en Hubbard was nog maar 22 toen dit album later datzelfde jaar uitkwam.
Vergeleken met andere jazz-albums uit 1960 (Giant Steps van Coltrane en Change of the Century van Coleman de meest in het oog springende) is dit allemaal wat makkelijker behapbaar en verteerbaar. Open Sesame is een toegankelijk hard bop album dat alle voetjes van de vloer kan krijgen. Af en toe is er een moment van rust, maar voor het overgrote deel bestaat dit sprankelende debuut uit swingende ritmes en zomerse melodieën. Er lijken ook wat Zuid-Amerikaanse invloeden aanwezig die het zonnige karakter van deze plaat alleen maar bekrachtigen.
Vakantie
Het was dan ook een uitermate goed idee dat ik deze jazzplaat uitkoos om me te vergezellen bij mijn vakantie-bezigheden van de afgelopen weken. Open Sesame werd de soundtrack voor verschillende tripjes naar musea en deed ook bevredigend dienst tijdens het biertjes drinken in de zon. Ik had een veel slechtere keuze kunnen maken.
Voor mij is ‘Open Sesame’ één van de hoogtepunten van dit album. Heerlijk hoe iedere muzikant afwisselend de leiding neemt en je telkens vol ontzag bent over wat ze ogenschijnlijk moeiteloos uit hun instrument laten stromen. Dan geef je als bandleider op je 22e toch even een mooi visitekaartje af met zo’n openingsnummer. ‘All Or Nothing At All’ is bij mij het andere nummer dat hoge ogen gooit. Een heerlijk energiek nummer met een begin dat je even op het verkeerde been zet. Mooi hoe trompet, saxofoon en drums hier om elkaar heen cirkelen.
Verdomd fijn
Na deze plaat zou Hubbard een meer avontuurlijke route volgen. Zo speelde hij eind 1960 mee op Ornette Colemans Free Jazz (hoewel hij het genre nooit helemaal zou omarmen) en daarna deed hij mee op enkele opnames van John Coltrane. Pas halverwege de jaren zestig begon Hubbard zijn eigen stem te vinden en op Open Sesame horen we misschien daarom nog niet een Hubbard die helemaal tot wasdom is gekomen, maar wat maakt het ook uit. Dit is een verdomd fijn debuut en een van de albums die voor mij onlosmakelijk verbonden zullen zijn aan de hete zomer van 2022.
