Het is een tijdje geleden dat ik nog een stukje tikte over metal. Dat had met drukte en ziekte te maken, maar ook met het feit dat de volgende band in mijn metal ontdekkingstocht me niet dusdanig inspireerde dat ik de drang voelde om er iets over te schrijven. Ik heb het over het Duitse Kreator, dat in het black metalboek genoemd wordt als onderdeel van de zwartgeblakerde thrash die halverwege de jaren tachtig hip werd.
Net als het eerder besproken Sodom, is Kreator een Duitse band die zich liet inspireren door de eerste golf aan black metal bands. Mercyful Fate, Bathory en Venom behoorden tot de favorieten, maar ook hardcore punk en de eerste demo’s van Metallica waren inspiratiebronnen. De band begon onder de naam Tormentor, maar aangezien dit een nogal afgezaagde naam was die toen ook al meerdere bands gebruikten, veranderden ze de naam in Kreator.
Voorproefje
De band debuteerde in 1985 met Endless Pain en gaf daarmee een voorproefje van het geluid dat ze in de jaren erna zouden doorontwikkelen. Het klinkt precies zoals je verwacht van het genre: snel, compromisloos en uitermate agressief. Vooral het nummer ‘Total Death’ kan me bekoren en iedere keer dat dat nummer voorbijkomt, veer ik eventjes op.
Ik heb sowieso wel een zwak voor het album, dat niet alleen pure agressie uitstraalt, maar ook een aantal pakkende riffs kent en een zekere toegankelijkheid bezit, in tegenstelling tot een aantal bands uit die tijd die alleen maar pure kwaadaardigheid willen uitdrukken en daarbij zo ver mogelijk af willen staan van melodie en luisterbaarheid. Het ene is niet per se beter of slechter dan het andere, maar het is een andere manier van meeslepend zijn en ik merk dat die muzikaliteit van Kreator wel voor een fijne afwisseling zorgt tussen al dat boosaardige geweld.
Favoriet
Het vervolg op Endless Pain heette Pleasure to Kill (1986) en is denk ik mijn favoriet, al ontlopen het debuut en deze elkaar niet veel. Wat me aanspreekt is dat het geluid wat dynamischer is en dat de teksten echt wel lekker gewelddadig zijn, waarbij ik me zo kan voorstellen dat dit album ook van invloed is geweest op de ontwikkeling van death metal, niet alleen door die songteksten, maar ook doordat sommige nummers klinken alsof de muzikanten echt op de hielen gezeten worden door de mythische, agressieve figuren die ze in hun nummers bezingen. Op sommige nummers ligt het tempo zo krankzinnig hoog dat je je als luisteraar afvraagt wanneer de band definitief zal ontsporen.
De twee albums hierna heb ik ook nog beluisterd, maar hier is voor mij de formule wel een beetje uitgewerkt. Zowel Terrible Certainty (1987) als Extreme Aggression (1989) krijgen hoge gemiddeldes, maar ik vind ze iets te rechttoe rechtaan. Het mist het charmante van het debuut en de variatie van Pleasure to Kill. Kortom: het wordt me iets te standaard thrash metal, en we weten inmiddels dat ik daar niet van houd.
Binding
Twee erg aangename albums dus, en over het geheel genomen vind ik Kreator ook wel wat beter dan die andere Duitse thrash band Sodom, maar een echte binding met één van hun albums is tot op dit moment uitgebleven. Het luistert fijn weg, mede door de redelijk goede opnamekwaliteit (iets dat ontbreekt bij vroege Sodom), maar het maakt te weinig indruk om ook na het schrijven van dit stuk één van hun albums nog regelmatig op te zetten, terwijl ik nog wel blijf teruggrijpen naar Sodom’s In the Sign of the Evil. Conclusie: leuk, maar niet verpletterend.
Moeilijk dus, al die Duitse blackened thrash. En dan staat er binnenkort nog een Duitse band op het programma. De verwachtingen zijn inmiddels een stuk minder hoog gespannen, dus wie weet valt het mee, maar de Duitse tak van dit subgenre vind ik tot nu toe niet al te boeiend (ik heb al wat in het voren geluisterd en ben over de Zuid-Amerikaanse bands bijvoorbeeld een stuk beter te spreken). Voordeel is dat het de écht goede platen die ik ontdek beter in perspectief zet, en dat al die parels die ik op deze tocht ontdek, nog meer waarde krijgen. De komende weken zal ik me weer begeven in de wondere wereld van de death metal als het werk van Death centraal zal staan.