Ik sta inmiddels wel bekend om mijn wat extremere muziekvoorkeuren, maar ik houd ook van een sterk staaltje pop. Tussen al het metalen geweld door ben ik de afgelopen maanden zeer verslaafd geraakt aan het debuutalbum van Bad Gyal, van wie ik tot nu toe enkel de single ‘Jacaranda’ kende; een leuk nummer, maar niet direct iets waardoor ik het hele oeuvre van deze Spaanse zangeres wilde doorploegen. Maar haar album La Joia is bij mij een schot in de roos gebleken, en ondanks dat velen deze muziek platvloers zullen vinden, brengt het bij mij allerlei nostalgische gevoelens naar boven.
Bad Gyal is echt ongelooflijk hip, de aantallen YouTube-plays en Spotify-plays die ze binnenharkt zijn ontzagwekkend en in eigen land (en daarbuiten) is ze inmiddels een gevestigde ster. Ze begon met een reeks losse singles en bracht enkele mixtapes uit, maar nu – na acht jaar – is daar dan eindelijk La Joia, haar eerste volwaardige album.
Smullen
Voor de fans van het eerste uur heeft dit album misschien weinig nieuws te bieden, want een aantal van de vijftien nummers kwamen eerder al uit als single. Voor een leek als ik is dit echter smullen. Met deze heerlijke mix van reggaeton en dancehall smacht ik al maanden naar de zomer, uitgerekend in een jaar dat het maar niet ophoudt met regenen. Maar als die zon ooit gaat schijnen, dan is La Joia waarschijnlijk nog het enige dat ik zal luisteren.
Ik heb mijn wilde haren al lang geleden verloren, maar de muziek van Bad Gyal brengt me terug naar die zwoele zomeravonden- en nachten met veel drank, drugs en fijn gezelschap. Er gaat iets onbezorgds uit van de muziek van Bad Gyal. Ja, misschien wachten er morgen weer allerlei verantwoordelijkheden op ons, maar we doen vanavond net alsof die verantwoordelijkheden niet bestaan en laten ons helemaal gaan. Morgen zien we wel weer verder.
Spiritueel
Één van mijn favoriete films is Spring Breakers uit 2012 van de regisseur Harmony Korine. In deze film gaan vier jonge meiden op spring break, maar hun vakantie wordt om heel andere redenen dan verwacht zeer memorabel. De film is plat, met heel veel drugs, seks en geweld, maar het personage Faith – gespeeld door Selena Gomez – belt haar oma op en zegt dan: “This place… is special. I am starting to think this is the most spiritual place I’ve ever been. I think we found ourselves here.”
Iedereen die jong en wild is geweest kan waarschijnlijk wel meevoelen met de woorden van Faith. Ikzelf heb genoeg herinneringen aan nachten en weekendjes weg en vakanties die in dat moment extreem betekenisvol leken, ook al werd er alleen maar gefeest. Nog steeds denk ik met zeer warme gevoelens terug aan die momenten waarop ik een intense verbinding voelde met mezelf en met de mensen om me heen. Ik ga tegenwoordig nuchter door het leven, en het heeft heel erg lang geduurd voor ik ook zonder drank en drugs het leven zo intens kon beleven als ik toen in mijn jonge jaren deed.
Kunst
Bad Gyal begrijpt dat het goede leven vol genot ook een spirituele component heeft en heeft dit leven tot kunst verheven. Verwacht geen ingenieuze composities of doordachte teksten (die overigens toch onverstaanbaar zijn – voor mij in ieder geval – want Spaans), maar gewoon extreem lekkere liedjes waarin het hedonistische leven op een voetstuk geplaatst wordt. Voor mij absoluut hét album van deze zomer, en waarschijnlijk ook nog wel van komende zomers. La Joia is krankzinnig verslavend, juist omdat het bij mij al die nostalgische snaren raakt. Laat de zon maar komen, en ik doe niks anders meer dan met een 0.0 biertje in het zonnetje genieten van deze ultieme popplaat.